ரஜினியின் கால்பந்தாட்டம்

சினிமாவில் வரும் பாடல்களில் கேட்க வேண்டிய பாடல், பார்க்க வேண்டிய பாடல் என்று
இரண்டு இருப்பதாக நான் நினைக்கிறேன். இரண்டும் அவரவர் மனநிலையைப் பொருத்ததே.
மிகவும் அபூர்வமாகவே இரண்டும் ஒன்றாகச் சேர்ந்து அமையும். அப்படி அமைந்த பாடல்கள்
மிகவும் குறைவு என்று சொல்லலாம்.

"குறைவு என்று சொல்ல முடியாது நிறையவே இருக்கும்" என்று யாராவது சொன்னால் வேறு ஒரு வகையில் அதனைப் பட்டியலிட்டு விடலாம். அந்தப் பாடல்களை எடுத்த இயக்குநர்களைக் கொண்டு வரிசைப்படுத்தினால், ஒரு சில இயக்குநர்களின் படங்களில் வரும் பாடல்கள் மட்டுமே அப்படி அமைந்திருப்பதைப் புரிந்து கொள்ள முடியும்.

சமீபமாக அப்படிப் பார்த்த ஒரு பாடல். ஜானி படத்தில் "ஸெனோரீட்டா ஐ லவ் யூ" என்ற பாடல். மகேந்திரன் இந்தப் பாடலுக்கான காட்சி அமைப்பை ரஜினிகாந்த், தீபா - இருவரின் மோனோ ஆக்டிங்கில் படமாக்கியிருப்பார். இந்த உத்தியைத் தன்னுடைய பல படங்களில் செய்து பார்த்திருக்கிறார். குறிப்பாக உதிரிப்பூக்கள், ஜானி, மெட்டி போன்ற படங்களில்.

ரஜினிகாந்தின் நடிப்பைப் பற்றி பல்வேறு விதமான கருத்துகள் இருக்கின்றன. ஆனால், இந்தப் பாடலில் அனைவராலும் ரஜினியை ரசிக்க முடியும். இந்த மோனோ ஆக்டிங் விஷயத்தை மகேந்திரனுடைய பல படங்களில் பார்க்க முடிந்தாலும் இந்தப் பாடல் மிகவும் ரசிக்கும்படி அமைந்திருக்கும். காரணம், அது ஓர் இளம் ஜோடியின் எதிர்காலக் கனவுகள் குறித்து இருப்பதால் இருக்கலாம்.



ஒரு ஃபுட் பால் வீரனைப் போல் கால்பந்தை உருட்டி விளையாடி ஓங்கி உதைக்கப் போகும்
தருணத்தில் உதைக்காமல் (தீபாவின் முகத்தில் வந்த பயத்தைப் பார்த்துவிட்டு) கால்பந்தைக் கையில் எடுத்து வேறு பக்கமாக வீசுவார். அழும் குழந்தையைச் சிரிக்க வைக்க குழந்தையைத் தூக்கி விளையாட்டுக் காட்டும் போது தன்னுடைய கோட்டின் மேல் குழந்தை உச்சா பண்ணிவிட தீபாவிடம் குழந்தையைக் கொடுத்துவிட்டு கைகளால் கோட்டைத் தட்டிக் கொள்வார். பூக்களை ரசித்துக் கொண்டு போகும்போதே சட்டென்று நின்று ஒரு பூவைப் பறித்து தீபாவின் தலையில் வைப்பார். இப்படி நிறைய காட்சிகள்.

ஆனால், ஒவ்வொன்றிலும் விசேஷம் அந்த மோனோஆக்டிங். பூப்பறிக்கும்போது பூக்கள் இருக்காது. உதைப்பதற்குக் கால்பந்து கிடையாது. குழந்தையும் இல்லை. இவையெல்லாம் இருப்பது போன்ற நடிப்பு அந்தப் பாடலைப் பார்க்கத் தூண்டும்.

இளையராஜாவின் இசையும், அசோக்குமாரின் ஒளிப்பதிவும், பாடலாக்கப்பட்ட விதமும் இன்னொரு முறை பார்க்கத் தூண்டும் என்பது நிச்சயம்.

இந்தப் பாடலை இங்கே கேட்கலாம்.